Je kan op heel veel situaties op verschillende manieren reageren. Vanuit jouw automatische piloot, of vanuit een bewuste keuze. Dit model licht jou het verschil tussen beide toe, inclusief voorbeelden:
We komen dagelijks tientallen, honderden kleine ‘events’ tegen. Je kind maakt iets kapot, je partner komt onverwachts veel later thuis, je leidinggevende geeft jou een dringende taak die je -desondanks de hoge workload- ook wel even zal opnemen, … .
Als het ‘event’ plaatsvindt, wordt onze ‘automatische piloot’ vaak geactiveerd en reageren we spontaan. We roepen, negeren, pleasen, … Onze automatische piloot, de reactie, zorgt voor een specifieke ‘outcome’, een resultaat.
Als je op het kind zou roepen, duwen we het kind in z’n ‘schelp’ en durft het niks meer te zeggen. Als je het later thuiskomen van je partner niet benoemt, gaan je gedachten mogelijks met je aan de haal (byebye nachtrust!). Of je werkt die avond extra lang door, waardoor je de voetbalwedstrijd van je eigen kind mist. Is dit de outcome die je voor ogen had?
Onze automatische piloot wordt, nja, automatisch getriggerd en zit vaak vastgeroest in oude patronen. Het is pas als je pauze neemt, kiest hoe je wil reageren, dat je een bewuste respons kan geven. En die pauze, die keuze, zorgt voor een andere outcome.
Hoe zou het kind reageren mocht je zonder oordelen luisteren wat er net gebeurd is? Je bouwt aan vertrouwen.
Hoe zou je partner reageren mocht je polsen hoe ‘t komt dat hij/zij later is? Je bouwt aan verbinding.
Hoe zou je leidinggevende reageren mocht je tijd vragen om over de extra taak na te denken? Je neemt ownership op over jouw takenpakket. Misschien zie je die winnende goal dan wel?
Sta bij het volgende ‘event’ even stil: wat is je reactie? En hoe zou je willen reageren (respond)? Wat zijn de verschillende outcomes? Hoe kan jij op dat moment de pauzeknop induwen?
Geef me gerust een voorbeeld hoe jij koos ‘to respond’ in plaats van ‘to react’. Laat het hieronder achter, of stuur me 'n mailtje.
Ciao! 👋
Karolien
Reactie plaatsen
Reacties